Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

«Το σχολικό θέατρο στη διδακτική πράξη και τη σχολική ζωή»



 «Η κουλτούρα είναι αυτό που μένει, όταν τα έχεις ξεχάσει όλα»

 Οι θεατρικές δραστηριότητες είναι πολύτιμο συστατικό στοιχείο για την κουλτούρα των αυριανών πολιτών. Όταν θα έχω ξεχάσει τις περισσότερες γνώσεις, θα θυμάμαι τις εμπειρίες συνεργασίας, δημιουργικής έκφρασης και επικοινωνίας που μου χάρισε το βίωμα του σχολικού θεάτρου.

 Από το σχολείο της απομνημόνευσης στο σχολείο της ανάπτυξης της προσωπικότητας και των εκφραστικών δυνατοτήτων του μαθητή.

 Πολλοί είναι οι τρόποι που η τέχνη του θεάτρου έχουν θέση στην εκπαίδευση. Ένας μόνον απ’ αυτούς είναι το σχολικό θέατρο, η ολοκληρωμένη θεατρική παράσταση ενώπιον θεατών.

 Ίσως όχι, όμως, και ο πιο ενδιαφέρων τρόπος.

 Πιο ενδιαφέρων τρόπος είναι η διδασκαλία της δραματικής τέχνης, μέσα από το μάθημα της αισθητικής αγωγής και όχι μόνο.

 Η δραματική τέχνη ως εκπαιδευτικό εργαλείο για:

 Καλλιέργεια γλώσσας

 Αποδοχή διαφορετικότητας

 Ασκήσεις συλλογικότητας, επικοινωνίας, φαντασίας, δημιουργικής έκφρασης, ελευθερίας και πειθαρχίας μαζί

 Αισθητική αγωγή : συμπληρώνουμε ώρες για Γλώσσα, Μαθηματικά κ.τ.λ.

 Είδη μάθησης στο οποίο στοχεύει η τέχνη του θεάτρου:

 Βιωματική : τα παιδιά, μέσα από υποθετικές καταστάσεις, βιώνουν ρόλους και συναισθηματικές καταστάσεις

 Συνεργατική: όλες οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες στις οποίες συνεισφέρουν όλοι και ο καθένας οικοδομεί πάνω στη σκέψη του άλλου. Συνεργάζονται και συνδημιουργούν.

 Ενεργητική: η δασκάλα ή ο δάσκαλος δεν επιχειρούν να μεταδώσουν γνώσεις, αλλά κίνητρα μάθησης , να ενδυναμώσει τους μαθητές και τις μαθήτριες να οικοδομήσουν μόνοι τους τη γνώση και να αισθανθούν ότι η γνώση τους ανήκει. Ο εκπαιδευτικός είναι συνεργάτης και σύντροφος στο ταξίδι της μάθησης. Δημιουργείται μια σχέση αμοιβαίας ανταπόδοσης, καθώς ο πρώτος προσφέρει εμπειρία από τη ζωή και ο δεύτερος φρέσκια ματιά για τα πράγματα. Οι δραστηριότητες, εξάλλου, προσφέρουν δράσεις «χωρίς ποινές», αφού οι μαθητές και οι μαθήτριες τολμούν και δοκιμάζουν καινούριες ιδέες και , χωρίς να υποστούν τις συνέπειες που θα είχαν αν το έκαναν αυτό στη ζωή. Έτσι αναπτύσσουν σεβασμό και εμπιστοσύνη στο δάσκαλο ή τη δασκάλα.

 Κριτική σκέψη και κοινωνική ευθύνη: οι μαθητές και οι μαθήτριες καλούνται να διερευνήσουν κοινωνικά θέματα, να θέσουν ερωτήματα που αφορούν πρακτικές , αξίες και στάσεις ζωής, να αντιμετωπίσουν διλήμματα, να πάρουν αποφάσεις, να δράσουν, να γίνουν υπεύθυνοι.

 Θέματα μπορούν να προκύψουν από τα ενδιαφέροντα των παιδιών ή την προτροπή του δασκάλου ή της δασκάλας σε κοινωνικά θέματα όπως: διαφορετικότητα(αλλοδαποί), βία, εκμετάλλευση, κτητικότητα, ειλικρίνεια, ανταγωνισμός, εχεμύθεια κ.τ.λ., τα οποία μπορεί να συνδέονται με τα μαθήματα του αναλυτικού προγράμματος (παράδειγμα στο τέλος) και φυσικά βάζουμε τους παραπάνω στόχους.

 Το ερέθισμα μπορεί να αποτελέσει την πηγή για την ιστορία της δραματοποίησης:

 Είδηση

 Ποίημα

 Διήγημα

 Κινηματογραφικό έργο

 Παραμύθι

 Μύθος

 Πίνακας ζωγραφικής

 Πραγματική ιστορία

 Φωτογραφία

 Τώρα θα μου πείτε πώς εγώ, που δεν έχω σχέση με το θέατρο, θα συντονίσω τις ομάδες και το αποτέλεσμα θα είναι αυτό έχω καθορίσει σύμφωνα με τους στόχους;

 Ακόμα και ο πιο ανυποψίαστος δάσκαλος ή δασκάλα το καταφέρνει. Τα παιδιά από μόνα τους δημιουργούν απίστευτες καταστάσεις και φαντασιώνουν πράγματα που τις περισσότερες φορές, δεν περνούν από το μυαλό μας.

 Το πιο σημαντικό είναι να δημιουργήσουμε εμείς τις προϋποθέσεις , τα ερεθίσματα, το χώρο και το χρόνο.

 Αγωγή του λόγου. Κάτι που μπορούμε να το καταφέρουμε με το θέατρο. Ο λόγος θα πρέπει να είναι καθαρός για να επιτευχθεί η επαφή και η συνεννόηση με το κοινό. Υπάρχουν ειδικές ασκήσεις για τα όργανα της άρθρωσης στη στοματική κοιλότητα, δηλ. η γλώσσα, ο μαλακός ουρανίσκος, τα χείλη και η κάτω σιαγόνα. Π.χ. για να αρθρώσεις σωστά το φ και το αντίστοιχό του β θα πρέπει το κάτω χείλος σου να ανέβει στην κοπτική γραμμή των πάνω δοντιών. Ανάλογες ασκήσεις υπάρχουν και για πολλά σύμφωνα τα οποία πολλά παιδιά δεν προφέρουν σωστά ή δεν ακούγονται σωστά. Το να ανοιγοκλείνω καλά το στόμα μου όταν μιλάω το καταφέρνω κάνοντας ασκήσεις ειδικές που με βοηθούν πάρα πολύ στη σωστή άρθρωση. Πολλές φορές όταν μιλούν τα παιδιά τρώνε τις καταλήξεις των λέξεων δηλ. δεν ακούγονται σχεδόν καθόλου. Αυτό πάλι μπορούμε να το διορθώσουμε με την ενασχόλησή μας με το θέατρο.(φωτοτυπία με τις ασκήσεις για σωστή άρθρωση)

 Το σχολικό θέατρο, λοιπόν, έχει σχέση με τις καλές τέχνες, την ιστορία, την πολιτισμική συνείδηση και τη συλλογική μνήμη ενός λαού, τον επαναπροσδιορισμό των πάσης φύσεως αξιών και ιδεών.

 Γιατί αλήθεια, τι σημαίνει παιδεία-μόρφωση, αν όχι ψυχο-πνευματική καλλιέργεια και γνωριμία με τις ποικίλες μορφές της ζωής και της τέχνης; Και ποια άλλη τέχνη διαθέτει τόση μεγάλη ποικιλία από μορφές(λογοτεχνία, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, μουσική κ.τ.λ.) όση το θέατρο;

Σας ευχαριστώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου