ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΣΚΙΑΧΤΡΟΥ
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ
ΔΙΑΣΚΕΥΗ: Αποστολίδου Ελισάβετ
(Μπαίνει ο παπαγάλος με την κιθάρα του. Διασχίζει βιαστικά τη σκηνή χωρίς να σταματήσει. Επιστρέφει και κοιτάζει με απορία τους θεατές.)
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Γεια σας! Τι κάνετε εσείς εδώ; Τι μαζευτήκατε εδώ πέρα; Τι; Δεν άκουσα; Περιμένετε να δείτε το έργο; Ποιο έργο; Δεν τα μάθατε; Δεν έχει παράσταση σήμερα. Δεν ακούσατε τι έγινε; Ένα λιοντάρι τόσκασε σήμερα το πρωί από το τσίρκο, ήρθε στο θέατρο και έφαγε όλους τους ηθοποιούς , την κυρία Βέτα τον υποβολέα…. Τώρα είναι ξαπλωμένο στα παρασκήνια και χωνεύει. Εγώ ένα σας λέω. Αν ήμουν στη θέση σας θα γύριζα αμέσως σπίτι μου. Άντε γεια! (φεύγει , σε λίγο ξανάρχεται)
Εδώ είσαστε ακόμα; Καλά, δεν είπαμε ότι δεν έχει παράσταση σήμερα; Θα σας επιστρέφαμε τα λεφτά σας, αλλά το λιοντάρι έφαγε και τον ταμία μαζί με τις εισπράξεις. Βέβαια όποιος θέλει να πάρει τα λεφτά πίσω, μπορεί να τα πάρει από την κοιλιά του λιονταριού. Δε θα σας το συνιστούσα όμως. Άντε γεια!
( φεύγει και μετά από λίγο επιστρέφει)
(νευριασμένα) Δε φύγατε ακόμα; Απα, πα, πα ,πα, πα. Πρώτη φορά βλέπω τόσο γενναίους και ριψοκίνδυνους θεατές. Σπανάκι σας ταϊζει η μαμά σας;
( μικρή παύση)
Καλά ντε! Μη χλωμιάζετε! Αστεία το ‘πα.
Δεν υπάρχει λιοντάρι! Απ’ το μυαλό μου το ‘βγαλα.
Λοιπόν για να είμαι ειλικρινής, δηλ. για να λέμε τα σκάφη-σκάφη και τα
σύκα – λιοντάρια η παράσταση θα έπρεπε να είχε αρχίσει εδώ και ένα τέταρτο , αλλά το πρωί έφαγα γλυστρίδα και γι ΄αυτό είμαι τόσο λιγομίλητος.
( απευθύνεται στο κοινό, σε κάποιον συγκεκριμένα)
Τι είναι παιδί μου; Tι ρωτάς ; Τι ιστορίες λέω; Βασικά ιστορίες για πουλιά!
Ξεκινά το τραγούδι:
ΕΧΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟΣΑ ΠΟΥΛΙΑ
ΧΙΛΙΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ…
ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΜΑΥΡΟΑΣΠΡΑ ΦΤΕΡΑ
ΑΛΛΑ ΦΤΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ
ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝΕ ΜΙΚΡΗ ΟΥΡΑ
ΑΛΛΑ ΟΥΡΑ ΜΕΓΑΛΗ
ΑΛΛΑ ΚΕΛΑΗΔΟΥΝ ΜΕΛΩΔΙΚΑ
ΑΛΛΑ ΣΟΥ ΠΕΡΝΟΥΝΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ
ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΦΛΥΑΡΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΓΩ
ΚΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ!....
Σήμερα, λοιπόν, θα σας πω την ιστορία ενός πουλιού που πέταξε πιο ψηλά απ΄όλα τ’ άλλα τα πουλιά….
Όλα άρχισαν εκείνο το πρωί, που ο Κυρ- Δίκανος έφτιαξε ένα σκιάχτρο…… 2.
(σκοτάδι, ανοίγει η σκηνή, αγρόκτημα, σκιάχτρο, ο κυρ-Δίκανος τακτοποιεί το σκιάχτρο φορώντας του ένα καπέλο ψάθινο)
ΔΙΚΑΝΟΣ: Μάλιστα ! Εντάξει! Για σκιάχτρο καλό είναι! Ότι πρέπει! Να δούμε τώρα αν αυτά τα αναθεματισμένα πουλιά , που ρημάζουν τα λαχανικά μου, τολμήσουν να ξαναπλησιάσουν. Θα τους πάει έξι και ένα! Ή μάλλον εφτά και ένα θα τους πάει! (στο σκιάχτρο) Καλά δεν τα λέω;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι ;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Σωστά δεν τα λέω;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ : ( σαστισμένο) Τι είναι εδώ; Πού βρίσκομαι;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Στο λαχανόκηπό μου, για να φοβίζεις τα πουλιά.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ποια πουλιά; (κοιτάζει ολόγυρα)
ΔΙΚΑΝΟΣ: Δεν είναι εδώ βρε χαζούλιακα. Όταν λείπω έρχονται! Γι’ αυτό σε έφτιαξα για να τα τρομάζεις όταν λείπω!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Να τα τρομάζω; Πώς;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια. Μόνο που θα σε δούνε φτάνει.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Γιατί τόσο άσχημο είμαι;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Άσχημο δε λες τίποτε! Απαίσιο είσαι!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Θα καλυτερέψω με τον καιρό;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Όχι! Θα χειροτερέψεις! Κάνε καμιά άγρια γκριμάτσα!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: (χαμογελάει)
ΔΙΚΑΝΟΣ: Μη χαμογελάς βρε! Θα σου εξηγήσω! ( τραγουδάει)
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ
ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΓΥΡΩ ΝΑ ΚΟΙΤΑΣ
ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΓΡΙΕΥΕΙΣ, ΝΑ ΓΡΥΛΙΖΕΙΣ
ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΝΑ ΞΥΝΙΖΕΙΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΡΙΖΕΙΣ
ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΑΝ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ
ΝΑ ΤΟΥ ΚΟΒΕΤΑΙ Η ΧΟΛΗ
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ; 3.
ΔΙΚΑΝΟΣ: (βγάζει ένα ρολόι από την τσέπη του, το κοιτά) Πρέπει να φύγω τώρα, να πάω στο καφενείο. Οι φίλοι μου ο κυρ- Σφεντόνας και ο μπαρμπα- Μπαρούτης με περιμένουν να παίξουμε τάβλι. Εσύ στο μεταξύ κάνε μορφασμούς να μαθαίνεις. Άντε γεια!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δε μ’ αρέσει να κάνω μορφασμούς! Δε θα κάνω! ( ακούγονται τιτιβίσματα) Τι είναι αυτό; Ποιος να ‘ναι άραγε; Κοιτάτε! Κάτι πουλάκια! Έρχονται να γνωριστούμε φαίνεται!...
( μπαίνουν στη σκηνή τα πουλάκια, δεν έχουν δει το σκιάχτρο και κελαηδούν φλύαρα)
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Τραλαλά, τριλιλί, τραλαλό.
ΤΙΤΙΒΟΥΕ β΄: Τραλαλόμ, τριλιλίμ, τραλαλάμ.
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Τριλιλιτού!
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Τριλιλιλιτού!
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Τσίου!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Τι είπες;
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Τσίου! ΄Ωρα να αρχίσουμε να τρώμε ! Πεινάω!
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Κι εγώ!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Λέω να τσιμπήσω κάτι!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ β΄: Μια ρώγα σταφυλιού!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Κόκκινη ή κίτρινη;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Απ’ όλα έχει εδώ!!!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Ωραία τα ΄χει κάνει ο κυρ- Δίκανος! Μας έφτιαξε ωραίο σελφ- σέρβις.
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Φάστ- φουντ
ΤΙΤΙΒΟΥΕ β΄: Και το κυριότερο δεν έχει σκιάχτρο:
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Αφήστε τα λόγια και ας αρχίσουμε το φαγοπότι!
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Δε σας βλέπω από την πείνα!!! ( το ρίχνουν όλοι στο φαγοπότι)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: ( ξεροβήχει) Γκουχ, γκουχ!!!
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Τραλαλόμ, τραλαλίμ, μμμμ…. Μούρλια!!! 4.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ψιτ!!! Πουλάκια!!! Γεια σας, γεια σας!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Αααααα!!!!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Τι έπαθες; ( o Τερτίπης δείχνει το σκιάχτρο τρομαγμένος)
ΟΛΑ ΜΑΖΙ : Θεούλη μου! Μαμά μου! Δρόμο!!! Φύγαμε!( σε διαφορετικούς χρόνους) ( πάνε να φύγουν, πέφτει το ένα πάνω στ΄ άλλο και τελικά φεύγουν)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μη! Μη φεύγετε! Πού πάτε;… Πάνε! Φύγανε!!!... Γιατί…; Tι τους έκανα; Τους έκανα τίποτε; Γιατί;
( μπαίνει ο παπαγάλος και τραγουδάει)
ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΜΟΥ ΦΑΡΔΥ
ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΜΕ ΚΟΒΕΙ ΣΤΗ ΜΑΣΧΑΛΗ
ΤΙ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΕΤΟΙΟ ΧΑΛΙ
ΜΟΝΟ…ΜΟΝΟ…ΤΟΣΟ ΜΟΝΟ
ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΟΥ ΣΚΟΤΩΝΩ
ΦΙΛΟΣ ΔΕ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ; ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ
ΠΟΝΑΕΙ Η ΑΧΥΡΕΝΙΑ ΜΟΥ ΚΑΡΔΙΑ
ΔΕ Μ΄ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Μ΄ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ
ΜΟΝΟ…ΜΟΝΟ… ΤΟΣΟ ΜΟΝΟ
ΤΗΝ ΑΣΧΗΜΙΑ ΜΟΥ ΠΛΗΡΩΝΩ
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Έτσι, λοιπόν, το πήγαινε από αναστεναγμό σε αναστεναγμό, ώσπου ένα πρωινό, ένα πουλάκι ξεχάστηκε και πλησίασε το σκιάχτρο.( μπαίνει ο Τερτίπης)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ψιτ, ψιτ, πουλάκι! Για έλα λίγο πιο κοντά να σου πω κάτι.
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Όχι,όχι απαπά…
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δε θα σε πειράξω! Αλήθεια! Έλα!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Αλήθεια δε θα σε βλάψω!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Α μπα! Θέλεις να με χάψεις!!! ( φεύγει το πουλάκι, τα σκιάχτρο το παρακολουθεί εκτός σκηνής)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μη φεύγεις! Σε παρακαλώ!!! Έλα! … Πάει ….Έφυγε … πάει να καθήσει στη βελανιδιά! Όχι!!! Μη!!! Φυλάξου!!! Έχει βάλει ξόβεργες ο κυρ- Δίκανος!!! Πρόσεξε!!! Αχ!!! Θα πιαστεί!!!... Όχι δεν πιάστηκε!!!... Ουφ….!!!! ( το πουλάκι επιστρέφει τρομαγμένο) 5.
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Λαχτάρα που πέρασα! Παραλίγο να πιαστώ!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Φτηνά τη γλύτωσες!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Πώς χτυπάει η καρδιά μου! Μ’ έσωσες!!! Το ξέρεις;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ποιος , εγώ;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Εσύ βέβαια! Ποιος άλλος; Μου ‘ πες φυλάξου! Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα κακό σκιάχτρο, μπόρεσε να κάνει μια τόσο καλή πράξη!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Κακό; Αφού σου ‘πα δεν είμαι κακό.
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Δηλαδή δεν τρως πουλάκια;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Όχι!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ποτέ σου;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ποτέ μου ούτε μισό!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ορκίσου!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ορκίζομαι!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Να ‘ρθω λίγο πιο κοντά;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Αμέ, έλα!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Νάρθω κι άλλο;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Και δεν έρχεσαι;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: ( κάνει ακόμα ένα βήμα, ξαφνικά τινάζεται και απομακρύνεται) Μαμάκα μου!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι έπαθες;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Με πείραξες! Με πείραξες! Πήγες να με φας!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Καλέ εγώ ούτε που κουνήθηκα!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Καλά λες! Να σ’ αγγίξω;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Άμα θέλεις!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: (τον αγγίζει προσεκτικά) Πώς σε λένε;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δεν έχω όνομα. Τα σκιάχτρα δεν έχουν όνομα! 6.
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Εμένα με λένε Τερτίπη!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Χαίρω πολύ!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ωραία τα λαχανικά σου!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δεν είναι δικά μου. Του κυρ- Δίκανου είναι.
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Του κυρ-Δίκανου; Αυτού του κακούργου; Αυτός ,παιδί μου, είναι από τους πιο σεσημασμένους κυνηγούς της περιοχής!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Έτσι ε;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Βέβαια! Κι εμείς ξέρεις τι κάνουμε για να τον εκδικηθούμε; Όταν κάθεται στην πλατεία του χωριού και παίζει τάβλι, πετάμε από πάνω του ένα ένα, σημαδεύουμε κουτσουλάμε τη φαλάκρα του και σπάμε κέφι! Χα, χα, χα!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Χα, χα, χα!!! Μη μου πεις, απίθανο!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Να δεις μούτρα που κάνει!!! Χα, χα, χα!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Χα,χα,χα!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Να τσιμπήσω λίγο λάχανο; Το γέλιο μου άνοιξε την όρεξη!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Και δεν τσιμπάς;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Θέλεις να δοκιμάσεις κι εσύ λιγάκι;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δε θα ‘λεγα όχι! (τρώνε) Ευχαριστώ! Δεν είναι κι άσχημο!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Δοκιμάζουμε και λίγο κουνουπίδι;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Αμέ!!! Δε μου λες. Πού μένεις;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Κάτω στη ρεματιά! Α! Καλά που το θυμήθηκα! Πρέπει να βρω λίγα άχυρα να επιδιορθώσω τη φωλιά μου.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Άχυρα θέλεις; Μη χολοσκάς! Θα σου δώσω εγώ. Άχυρα είμαι παραγεμισμένος. Πάρε όσα θες!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Μήπως πονέσεις;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Όχι, μη σε νοιάζει!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Μήπως αδυνατίσεις;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δε βαριέσαι! Πάρε σου λέω!( δείχνει την καρδιά του) Να, από εδώ!!!
( ξεκουμπώνει το σακάκι του και παίρνει λίγα) 7.
ΤΕΡΤΙΠΗΣ : Πόνεσες;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Όχι, καθόλου!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Τι καλός που είσαι! Ξέρεις κάτι; Σου βρήκα όνομα! Θα σε λέω Αχυρούλη!
( τραγουδάει)
ΘΑ ΣΕ ΛΕΩ ΑΧΥΡΟΥΛΗ ΕΠΕΙΔΗ
ΤΟ ΑΧΥΡΟ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΧΡΥΣΑΦΙ
ΚΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΑΧΥΡΕΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΗ
ΘΑ ΣΕ ΛΕΩ ΑΧΥΡΟΥΛΗ ΕΠΕΙΔΗ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΦΑΩ
ΛΙΓΟ ΝΟΣΤΙΜΟ ΜΑΑΡΟΥΛΙ
ΛΙΓΟ ΝΟΣΤΙΜΟ ΣΤΕΦΥΛΙ
ΘΑ ΣΕ ΛΕΩ ΑΧΥΡΟΥΛΗ ΕΠΕΙΔΗ
ΕΙΣΑΙ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΦΙΝΟ
ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΩ
ΚΙ ΑΠΟ ΤΟΥΤΟ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙΝΟ
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Πρέπει να πηγαίνω τώρα, γιατί αν έρθει ο κυρ- Δίκανος θάχουμε κακά ξεμπερδέματα. Πάω να μερεμετίσω τη φωλιά μου. Μη στενοχωριέσαι που φεύγω! Αύριο θα έρθω πάλι με τους φίλους μου τους Τιτιβούε και τους Τσιλιβήθρες.(φεύγει)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Γεια σου Τερτίπη, στο καλό!!!
(σκοτάδι για λίγο, ανάβουν τα φώτα)
ΣΚΙΑΧΡΤΡΟ: ( αγναντεύοντας τον ουρανό με ανησυχία) Πού να ΄ναι άραγε ο Τερτίπης και τ’ άλλα πουλιά; Γιατί αργούνε; (στο κοινό) Λέτε να τάπιασε καμιά ξόβεργα; Μπα! Α! Νάτα! Έρχονται!!! Πού είσαστε καλέ; Γιατί αργήσατε;
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Γεια σου Αχυρούλη!!! Χρόνια πολλά!!! ( κρατάνε λουλούδια )
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι;
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Έκπληξη!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Έχεις τα γενέθλιά σου σήμερα.
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Συμπληρώνεις ένα μήνα από τη μέρα που σ’ έφτιαξε ο κυρ-Δίκανος.( του φέρνουν ένα αστέρι και τραγουδούν)
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Να ζήσεις Αχυρούλη και χρόνια πολλά
Μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά
Παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως
Και όλοι να λένε να ένας σοφός!!! 8.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: (κλαίει)
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Γιατί κλαις;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ζηλεύω! Θάθελα να…..
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Τι;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Να, θάθελα να μπορούσα να πετάξω σαν κι εσάς, ψηλά στον ουρανό…μαζί σας…
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Αν αυτή είναι η στενοχώρια σου, μη σε νοιάζει!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ β΄: Μη χολοσκάς!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Θα σε μάθουμε εμείς αμέσως τώρα να πετάς!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Κοίτα κάνε όπως κάνουμε κι εμείς. Να έτσι!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δύσκολο μου φαίνεται!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Εύκολο είναι!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: ( δοκιμάζει να πετάξει) Δεν μπορώ!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ξέρεις γιατί; Αισθάνεσαι βαρύς, γι’ αυτό! Σκέψου κάτι ελαφρό!!!
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: (τραγουδούν) Για να πετάξεις με χαρά και κέφι
Ως τον ήλιο, ως τα νέφη
Σκέψου κάτι ελαφρό
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Ζάχαρη, άχνη!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ β΄: Ιστό από αράχνη!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Ή της θάλασσας αφρό!
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Σκέψου μπομπονιέρες τούλια!
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Ελαφρόπετρες!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Φελλούς, ανεμόσκαλες!!!
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Ελαφρυντικά και αεροσυνοδούς!!!
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: ( τραγουδούν) Κι οπαλάκια κι οπαλάκια
Έτσι πετάνε τα πουλάκια
Με φτερά με πουπουλάκια
Και χτυπάμε παλαμάκια
Κι οπαλάκια κι οπαλάκια
Έτσι πετάνε τα πουλάκια. 9.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: ( δοκιμάζει να πετάξει) Δεν μπορώ!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: (στο κοινό) Βοηθήστε το κι εσείς παιδιά! Τραγουδήστε κι εσείς!
(επαναλαμβάνεται το τραγούδι οπαλάκια)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: ( προσπαθεί) Κρίμα! Δεν απογειώνομαι!!! Γιατί άραγε; Γιατί;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Μη σε νοιάζει! Χρειάζεσαι άσκηση και υπομονή.
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Ίσως πάλι κάτι λείπει από τη συνταγή!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Πού θα πάει θα το βρούμε και θα’ρθούμε να στο πούμε!
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Πάμε τώρα να παίξουμε στη ρεματιά;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Όχι, προς Θεού!!! Μην πάτε εκεί! Άκουσα τον παραγιό του
κυρ-Δίκανου να λέει, ότι θα πάει με τη σφεντόνα του για κυνήγι σε αυτά τα μέρη!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ β΄: Καλά που μας το ‘πες!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Πού να πάμε τότε;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Πάμε στην πλατεία να κουτσουλήσουμε τον κυρ-Δίκανο και ην παρέα του;
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Ωραία ιδέα! Πάμε!!!
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Γεια σου, Αχυρούλη!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Γεια σας!!! (σκοτάδι)
10.
(αλλάζει το σκηνικό, πλατεία χωριού , καφενείο, ο κυρ-Δίκανος και οι φίλοι του παίζουνε τάβλι)
ΔΙΚΑΝΟΣ: Εξάρες!!!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Ντόρτια!!!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Θα βρέξει!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Μπα! Όχι! Ο ουρανός είναι πεντακάθαρος!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Δεν παίζω άλλο, δεν έχω κέφι!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Γιατί; Tι τρέχει;
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Συμβαίνει τίποτε;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Ξέρω γω; Τι να σας πω! Οι ξόβεργές μου δεν πιάνουν πουλιά. Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει! Λες και μαντεύουν τα πουλιά πού έχω βάλει ξόβεργες στα κλαδιά!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Τι λες, βρε παιδί μου!!!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Και το άλλο; Μου ρημάζουνε το λαχανόκηπό μου. Μαρούλι για μαρούλι δεν αφήσανε τ’ άτιμα!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Καλά, κι εσύ δεν έχεις βάλει σκιάχτρο;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Πως δεν έχω βάλει! Και το έκανα και αγριωπό! Μέχρι και μαθήματα αγριάδας του έδωσα! Ωωωωχχχ!!!!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Τι έπαθες;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Κουτσουλιά!!!!! Ωωωωχχχ!!!! Κι άλλη κουτσουλιά!!!! Κατεβείτε κάτω, ρε , αν σας βαστάει!!! Ωωωωχχχχ!!! Κι άλλη!!!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Και τόλεγα εγώ ότι θα ψιχαλίσει!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Δε μου λες, κυρ-Δίκανε, τώρα μεταξύ μας, δηλαδή εμένα δε μου πέφτει λόγος αλλά… το σκιάχτρο σου το εμπιστεύεσαι;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Γιατί να μην το εμπιστεύομαι;
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Ξέρω γω; Αλλά να…. μου φαίνεται…
ΔΙΚΑΝΟΣ: Τι σου φαίνεται;
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Να, μια μέρα που πήγαινα στο κεφαλοχώρι κάτι πήρε το μάτι μου…. Μου φάνηκε πως είδα το σκιάχτρο σου παρέα με κάτι πουλάκια… σαν να χόρευαν… σαν να τραγουδούσαν… 11.
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Κι εγώ … τώρα που το λες… την ώρα που πήγαινα στο παζάρι να μοσχοπουλήσω κάτι μοσχοσάπουνα, είδα ένα σκιάχτρο να χαρίζει άχυρα σ’ ένα πουλί…
ΔΙΚΑΝΟΣ: ( ξαφνικά χτυπάει με την παλάμη του το αυτί του, το ξαναχτυπάει, χτυπάει το άλλο)
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Τι τρέχει, κυρ-Δίκανε;
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Τι έπαθες;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Ψύλλοι! Μπήκανε ψύλλοι στ’ αυτιά μου!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Για να δω! Δε βλέπω τίποτε!!!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Θα μπήκανε από το ένα αυτί, φαίνεται, και θα βγήκαν απ’ τ’ άλλο!!!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Τώρα που το λέτε… Λέτε να έπιασε το σκιάχτρο φιλίες με τα πουλιά;
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Τάτσι-μίτσι-κότσι-τσίου-τσίου;
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Να τους δίνει πληροφορίες;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Λες;
MΠΑΡΟΥΤΗΣ: Λες;
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Λες;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Δεν ξέρω, αλλά θα μάθω!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Πώς θα μάθεις δηλαδή;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Θα του στήσω παγίδα!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Παγίδα; Για εξηγήσου!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Θα μεταμφιεστώ σε σκιάχτρο και θα πάω να του πιάσω κουβέντα. Θα κάνω ότι είμαι με το μέρος του. Έτσι κι έχει κάνει βρωμοδουλειά θα μου τα ομολογήσει όλα. Και ούτε ψύλλος στον κόρφο του!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Τρομερή παγίδα!!!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Συγχαρητήρια!!!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Πάμε!!! (βγαίνουν συνομωτικά, σκοτάδι) 12.
( σκηνικό λαχανόκηπου)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ώρα να κάνω λίγη γυμναστική, για να μάθω να πετάω. Πού θα πάει θα τα καταφέρω! ( τραγουδάει το «οπαλάκια»)
(προσπαθεί να πετάξει και πέφτει κάτω) Ουφ! Δεν τα κατάφερα! Τι να συμβαίνει; Μήπως αισθάνομαι βαρύς; Τι να σκεφτώ; ( στους θεατές) Για πέστε μου κάτι πάρα-πάρα-πάρα πολύ ελαφρύ για να σκεφτώ! Τι; Μπαλόνι; Το σκέφτηκα! Τι είναι πιο ελαφρύ από μπαλόνι; Δύο μπαλόνια; Σωστά! Γιατί όχι εκατό; Φουσκωμένα ή ξεφούσκωτα;
( μπαίνει ο κυρ-Δίκανος μεταμφιεσμένος σε σκιάχτρο)
ΔΙΚΑΝΟΣ: ( αλλάζοντας τη φωνή του) Καλημέρα λεβέντη!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Α,α,α,!!! Για δείτε! Κι άλλο σκιάχτρο!!!
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Όχι, δεν είναι σκιάχτρο!!! Είναι ο κυρ-Δίκανος!!! Θα πέσει στην παγίδα!!!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Τι κάνεις παλιόφιλε;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Σκιάχτρο είσαι κι εσύ;
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Όχι, δεν είναι!!! Πείτε του ότι δεν είναι!!!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Είμαι και φαίνομαι!!! Θα αναρωτιέσαι για πού τόβαλα; Είπα να κάνω καμιά βολτίτσα για να ξεμουδιάσω. Θα πάω στο πανηγύρι για να χορέψω με όλες τις κοπέλες του χωριού!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Αλήθεια! Με παίρνεις κι εμένα μαζί σου;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Έλα, άμα θέλεις!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δεν πιστεύω να θυμώσει ο κυρ-Δίκανος άμα λείψω λιγάκι;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Ξέρω γω; Λες να θυμώσει;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Και δεν πάει να θυμώσει! Ποιος του δίνει σημασία του γεροξούρα!!!
ΔΙΚΑΝΟΣ: ( με την κανονική του φωνή) Τι είπες βρε!!! ( αλλάζει πάλι τη φωνή του) Σωστά. Ποιος του δίνει σημασία! Έχει όμως και τα καλά του, ο κυρ-Δίκανος, δεν τα έχει;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ποια καλά; Είναι κακός, στραβός κι ανάποδος! Τσιγκούνης, γρουσούζης! Καλά κάνουνε τα πουλιά και τον έχουν κουτσουλημένο!!!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Τι λες βρε!!! ( συγκρατείται) Έτσι, ε!!! Και δε μου λες; Έμαθα ότι οι ξόβεργές του δεν πιάνουνε πουλιά! Μήπως ξέρεις γιατί;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Και βέβαια ξέρω! Να σου πω το μυστικό; 13.
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Όχι, όχι !!! Να μην του το πει!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Εγώ είμαι ο λόγος. Μαρτυράω στα πουλιά πού έχει βάλει ξόβεργες , τους λέω σε ποιο μέρος πάει για κυνήγι, τ’ αφήνω να τρώνε όσο θέλουν και τρώνε τόσα πολλά λαχανικά που στο τέλος λαχανιάζουν!
ΔΙΚΑΝΟΣ: ΕΤΣΙ Ε!!! ΠΑΝΟΥΡΓΕ! ΤΡΙΣΑΘΛΙΕ! ΑΧΡΕΙΕ! ( τον αρπάζει) Διπρόσωπε! Τίποτε δε σε γλυτώνει , απατεώνα!!! (τον κυνηγάει) Πιάστε τον σύντροφοι!!! (μπαίνουν ο Μπαρούτης και ο Σφεντόνας, του κλείνουν το δρόμο, ακούγονται βροντές, πιάνουν τον Αχυρούλη) Κρατάτε τον γερά! Προσοχή μη σας ξεφύγει!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Βοήθεια φίλοι μου! Βοήθεια!!! ( εμφανίζονται όλα τα πουλιά)
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Αχυρούλη, τι σου κάνανε; Αφήστε τον, αφήστε τον!!!
ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ: Αφήστε τον, αφήστε τον!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Φύγετε! Θα σας σκοτώσουν!!!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Πω πω, πουλιά!!!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Βαράτε τα!!!!!!!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Πού είναι το όπλο μου;
ΔΙΚΑΝΟΣ: (ενώ κρατάει γερά το σκιάχτρο) Τ’ ακούμπησες στη μάντρα!!!
ΠΟΥΛΙΑ: (τρέχουν φωνάζοντας) Αφήστε τον, αφήστε τον!!!!
( όπως φεύγουν τα πουλιά, ο Μπαρούτης σημαδεύει και πυροβολεί, σέρνουν τον Αχυρούλη έξω από τη σκηνή, βροντές, πυροβολισμοί, σκοτάδι)
( κλείνει η σκηνή και εμφανίζεται ο παπαγάλος)
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: ( τραγουδάει)
ΤΟΝ ΠΙΑΣΑΝΕ ΤΟΝ ΑΧΥΡΟΥΛΗ
ΤΟΝ ΠΑΓΙΔΕΨΑΝΕ
ΤΟΝ ΞΕΓΕΛΑΣΑΝΕ
ΤΟΝ ΠΙΑΣΑΝΕ ΤΟΝ ΑΧΥΡΟΥΛΗ
ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ
ΕΠΕΙΔΗ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ ΣΑΝ ΠΟΥΛΙ
ΤΟΝ ΠΙΑΣΑΝΕ ΤΟΝ ΑΧΥΡΟΥΛΗ
ΤΟΝ ΠΙΑΣΑΝΕ
ΤΟΝ ΔΕΣΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΑΝΕ
ΕΠΕΙΔΗ ΕΔΕΙΞΕ ΛΙΓΗ ΚΑΛΟΣΥΝΗ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ
ΤΟΝ ΠΙΑΣΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΑΝΕ
ΜΕ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 14.
( αίθουσα δικαστηρίου)
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Ησυχία! Σιωπή!!! Ποιος ξερόβηξε; Όποιον ακούσω να φταρνιστεί, ή να βήξει ή να χασμουρηθεί ή να τρώει τσιπς ή να πιπιλάει την πιπίλα του θα τον κλείσω μέσα! Αρχίζει η συνεδρίαση! ( χτυπάει το κουδούνι) Αρχίζει η καταδίκη του σκιάχτρου! ( σκύβει ο κατήγορος και του λέει κάτι στο αυτί) Ε! Θέλω να πω η δίκη του σκιάχτρου. Είναι απόντες όλοι οι ένορκοι; ( ο κατήγορος πάλι του λέει κάτι) Ε, θέλω να πω είναι παρόντες όλοι οι ένορκοι; Μήπως απουσιάζει κανείς; Μήπως πήγε κανένας στην τουαλέτα;
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Εδώ είναι όλοι τους, κύριε Πρόεδρε! Παρόντες όλοι τους και εγκρατείς!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Διάβασε, λοιπόν, τον κατάλογο των ενόρκων. Τι κάθεσαι!!!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Μπάμπης Μπαρούτης του Γουλιέλμου και της Ασπασίας! Κυνηγός!
ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ: Παρών!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Θανάσης Σφεντόνας του Γερασίμου και της Χαρίκλειας! Κυνηγός!
ΣΦΕΝΤΟΝΑΣ: Παρών!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Ξενοφώντας Αρχιξόβεργας του Παντελή και της Αγλαϊας! Κυνηγός!
ΕΝΟΡΚΟΣ(ΝΙΚΟΣ): Παρών!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Θρασύβουλος Σκάγιας του Μενελάου και της Αμαλίας! Κυνηγός!
ΕΝΟΡΚΟΣ ( ΜΑΡΚΟΣ): Παρών!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Αναξίμανδρος Καραμπίνας της Σάρας και της Μάρας! Κυνηγός!
ΕΝΟΡΚΟΣ (ΔΕΣΥΠΡΗΣ): Παρών!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Μελπομένη Φυσεκλίκη του Μιλτιάδου και της Ευδοξίας! Κυνηγίνα!
ΕΝΟΡΚΟΣ (ΕΛΠΙΔΑ): Παρούσα!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Σωτηρία Υποκόπανου του Σχοινιού και του Παλουκιού! Κυνηγίνα!
ΕΝΟΡΚΟΣ ( ΚΛΑΡΑ): Παρούσα!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Τζούλια και Τζίνα του Μούργου και της Δαγκανιάρας, σκύλες κυνηγετικές. Το γένος Κοπρίτη!
ΕΝΟΡΚΟΙ( ΣΜΑΡΩ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ και οι δυο μαζί): Γαβούσες!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Ευτέρπη Τέζα του Αναστασίου και της Ευριδίκης. Βαλσαμώτρια πουλιών! 15.
ΕΝΟΡΚΟΣ( ΓΕΩΡΓΙΑ): Παρούσα!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Γεωργία Ξεσκονίστρα, πλασιέ φτερών ξεσκονίσματος και παραγεμίστρα μαξιλαριών.
ΕΝΟΡΚΟΣ(ΝΕΛΛΗ): Παρούσα!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Λαμπρά! Χαίρω πολύ! Φέρτε τώρα τον κατηγορούμενο.
( φέρνουν το σκιάχτρο δύο ένορκοι) Τι έχει κάνει αυτός ο ένοχος; ( σκύβει πάλι ο κατήγορος) ε, θέλω να πω ο κατηγορούμενος;
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Και τι δεν έχει κάνει,κύριε Πρόεδρε! Πού να σας τα λέω! Μεγάλη μαφία που λένε!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Έτσι ε; Ντροπή σου, φτου σου!!!
ΕΝΟΡΚΟΙ: Ντροπή σου, φτου σου!!!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Κατηγορείται για αναρίθμητα και αποτρόπαια εγκλήματα!
( ξεδιπλώνει μια τεράστια περγαμηνή)
Κατηγορείται για: συνομωσία, κλοπή, παράβαση καθήκοντος, φθορά ξένου μαρουλιού, ανταρσία, απάτη, αχαριστία, κουτσούλημα και εσχάτη προδοσία!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Μόνος του τάκανε όλα αυτά; Ντροπή σου, φτου σου!!!
ΕΝΟΡΚΟΙ: Ντροπή σου, φτου σου!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: ( κοιτώντας τα χαρτιά του) Καλώ το μάρτυρα Αριστομένη Δίκανο του Θεμιστοκλή και της Πραξιθέας, γαιοκτήμονα, κυνηγό, πρώην υποψήφιο δήμαρχο και υπερβολικά αξιόπιστο πρόσωπο.
ΔΙΚΑΝΟΣ: Παρών, κύριε Πρόεδρε! (ανεβαίνει στο βήμα, βάζει το χέρι του στο ευαγγέλιο) Ορκίζομαι να πω την αλήθεια και σχεδόν την αλήθεια ( σκύβει ο κατήγορος και του λέει κάτι στο αυτί) και έξι παραμύθια!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Δικό σου είναι το σκιάχτρο;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Δικό μου, που να μην ήτανε!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Εσύ το έφτιαξες;
ΔΙΚΑΝΟΣ: Εγώ! Με τα ίδια μου τα χέρια! Το έντυσα, κύριε Πρόεδρε, το φρόντισα, το νοικοκύρεψα κι αυτό με εξευτέλισε! Έπιασε φιλίες με τα πουλιά! Τάτσι-μίτσι-κότσι-τσίου-τσίου. Τους έλεγε πού έχω βάλει τις ξόβεργες, έτρωγαν τα λαχανικά μου! Μέχρι και άχυρα τους χάριζε να χτίζουν τη φωλιά τους!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Δηλαδή πήγαινε από το κακό στο χειρότερο! 16.
ΔΙΚΑΝΟΣ: Μάλιστα! Μέχρι που έλεγε στα πουλιά να κουτσουλάνε τη φαλάκρα μου, που εγώ την έχω μη στάξει και μη βρέξει και τη γυαλίζω κάθε μέρα με αλοιφή του παρκέ!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Ψέματα!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Σκασμός!!! Κάτσε κάτω!!!
ΔΙΚΑΝΟΣ: Επίσης τα πουλιά του έδιναν κρυφά μαθήματα, για να μάθει να πετάει!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΉΣ: Χα,χα,χα,!!! Πετάει-πετάει το σκιάχτρο;
ΕΝΟΡΚΟΙ: Όχι, δεν πετάει! Αυτό μας έλειπε!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Σήκω όρθιος κατηγορούμενε! Κάτσε! Σήκω! Κάτσε! Σήκω! Απολογήσου! Τι έχεις να πεις για όλα αυτά που σε κατηγορούν;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Θέλω να πω… Θέλω να πω…
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Ένσταση, κύριε Πρόεδρε!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Δεκτή!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Σύμφωνα με το άρθρο 3.666 πλην 1 υποσημείωση 72 παράγραφος 344 κόμμα 92, ο κατηγορούμενος προτού απολογηθεί πρέπει πρώτα να φιμωθεί.
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Σωστά! Πώς μου ξέφυγε αυτό; Φιμώστε τον!!! ( ο κατήγορος δένει ένα μαντήλι στο στόμα του σκιάχτρου) Απολογήσου τώρα!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: ( προσπαθεί απεγνωσμένα να μιλήσει) Μμμμμμμμ….μμμμμ…μμμμμ…μμμμμμμ….
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Δε μου φαίνονται καθόλου πειστικά αυτά τα επιχειρήματα. Συνέχισε!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μμμμμμ…….μμμμμμ….μμμμμ…μμμμμ..
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Τελείωνε μη χασομεράς!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μμμμ……μμμμμ…μμμμμ..
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Εσένα θ’ ακούμε όλη μέρα;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μμμμ…..μμμμμ…..μμμμ…
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Τελείωσες;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μμμ… 17.
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Άντε μπράβο! Μας έπρηξες με την πολυλογία σου! Λοιπόν, κύριοι ένορκοι, τώρα που ακούσατε τα επιχειρήματα και από τις δυο πλευρές, ήρθε η ώρα να αποφασίσετε. Ποια είναι η ετυμηγορία σας; Είναι αυτό εδώ το σκιάχτρο ένοχο ή είναι;……
ΕΝΟΡΚΟΙ: Ένοχος είναι! Ε-ΝΟ-ΧΟΣ!!!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Όχι, αθώος είμαι! ( στους θεατές) Πείτε του ότι είμαι αθώος!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Σιωπή! ( στους θεατές) Ησυχία! Αλλιώς θα σας συλλάβω όλους, θα σας βγάλω τις κάλτσες και θα σας κόψω τις μύτες!!! Κατηγορούμενε σήκω όρθιος.
Κατηγορείσαι για ( κατά λάθος διαβάζει μια λίστα από ψώνια) ένα κιλό μπάμιες, μισή οκά μπρόκολα, ένα ρολό τουαλέτας και έξι λεμονίτες ( ο κατήγορος του λέει κάτι στο αυτί) ε,ε,ε, θέλω να πω (αλλάζει χαρτί) για συνομωσία, κλοπή φθορά ξένου μαρουλιού, ανυπακοή, διγαμία, κουτσούλημα και εσχάτη προδοσία. Δια ταύτα, μετά ταύτα, κατά ταύτα , από δαύτα….είσαι επικίνδυνος.
ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Κακοποιός!
ΕΝΟΡΚΟΙ: Τα-ρα-χο-ποι-ός!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Καταδικάζεσαι σε βασανιστήρια
Να μπεις φυλακή
Και να μείνεις εκεί μέσα
Τρία τέρμινα ή έξι ή εφτά
Ώσπου να φτιάξεις
Χίλια εκατό κλουβιά!!!
ΕΝΟΡΚΟΙ: Χίλια εκατό κλουβιά!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Χίλια εκατό κλουβιά
Για να κλείνει ο κόσμος τα πουλιά.
Θα πληρώσεις!!!
ΕΝΟΡΚΟΙ: Θα πληρώσεις!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΉΣ: Πάρτε τον! Βασανίστε τον!!! Κλείστε τον ΦΥΛΑΚΗ!!!
(σκοτάδι, βήματα, πόρτες που κλείνουν, κλειδιά που κλειδώνουν κλειδωνιές, ακούγεται το τικ-τακ του ρολογιού )
18.
(φυλακή, δίχτυα αράχνης, επιγραφή που λέει « ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ», ο Αχυρούλης καθισμένος σε μια γωνιά, μπαίνει ο Δεσμοφύλακας με μια αρμαθιά κλειδιά, και πολλά ξυπνητήρια κρεμασμένα πάνω του, κρατάει ένα σωρό ξύλα )
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: (ουρλιάζει) Ααααααρρρ….!!!! ΠΡΟΣΟΧΗ ( το σκιάχτρο τινάζεται τρομαγμένο) Προσοχή είπα!!! Να στέκεσαι προσοχή όποτε μπαίνω μέσα και να λες «Καλημέρα κύριε Δεσμοφύλακα» Κατάλαβες;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μάλιστα!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Πες το!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Καλημέρα κύριε Φυλακόδεσμε!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Δεσμοφύλακας!!!!!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μάλιστα κύριε Δεσμοφύλακα! Τι είναι Δεσμοφύλακας;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Φυλάω φυλακισμένους!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δηλαδή, όπως τα σκιάχτρα φυλάνε τα λάχανα και τα σταφύλια, εσύ φυλάς φυλακισμένους;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Κάπως έτσι! Αλλά η δική μου δουλειά είναι πιο υπεύθυνη. Είμαι φυλακόδεσμος εεεε.. δεσμοφύλακας, γιατί από μικρός ήθελα να φυλάω κάτι. Ξέρεις τι ήμουνα προτού γίνω φυλακόδεσμος εεεεε… δεσμοφύλακας;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Φαροφύλακας! Αλλά δυστυχώς την έπαθα! Έχω ξέρεις ένα μικρό ελάττωμα! Είμαι λιγάκι υπναράς. Να φανταστείς το πρωί σηκώνομαι στις έξι, αλλά ξυπνάω στις έντεκα και στις εντεκάμιση με παίρνει πάλι ο ύπνος. Έτσι, λοιπόν, τότε που ήμουν φαροφύλακας με νανούρισε το κύμα, αποκοιμήθηκα και όταν ξύπνησα…. ο φάρος έλειπε!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι έγινε;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Τον έφαγε μια φάλαινα και με απολύσανε αμέσως. Όπως την προηγούμενη φορά που ήμουν δασοφύλακας.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι έγινε τότε;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Με νανούρισε το θρόισμα των φύλλων, αποκοιμήθηκα και όταν ξύπνησα…. έλειπε το δάσος. Ένα σμήνος τρυποκάρυδα το φάγανε την ώρα που κοιμόμουνα και φυσικά με απολύσανε αμέσως. Όπως την προηγούμενη φορά που ήμουν νυχτοφύλακας.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι έγινε τότε; 19.
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Μάντεψε!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Σε πήρε ο ύπνος;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ακριβώς! Και όταν ξύπνησα ….η νύχτα έλειπε! Την έκλεψε ένας λαθρέμπορος καλλυντικών και την έκανε κρέμα νυκτός.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Έτσι ε;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Άστα να πάνε!!! (τραγουδάει)
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΦΟΥΚΑΡΑΣ;
ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΥΠΝΑΡΑΣ
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΑΤΥΧΗΣ
ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΧΜΟΥΡΛΗΣ
ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΙ Μ’ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΚΙ ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΡΕΒΑΤΙΑ
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΦΟΥΚΑΡΑΣ
ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΥΠΝΑΡΑΣ
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΑΤΥΧΗΣ
ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΧΜΟΥΡΛΗΣ
( όπως τραγουδάει σιγά-σιγά αποκοιμιέται, χτυπάει ένα ξυπνητήρι, πετάγεται, συνέρχεται) Α!!! Ξέχασα!!! Κάθε πρωί θα ξυπνάς στις 5 τα χαράματα και θα στρώνεσαι αμέσως στη δουλειά. Θα φτιάξεις 1100 κλουβιά για να σε αφήσω ελεύθερο. Ορίστε τα υλικά! Κάθε μέρα θα έρχομαι να σε ελέγχω. Κατάλαβες;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μάλιστα κύριε Φυλακόδεσμε!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Δε-σμο-φύ-λα-κα!!!!!!!!!! (φεύγει νευριασμένος, σκοτάδι)
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: (τραγουδάει)
ΝΥΧΤΩΣΕ ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΦΩΝΗ
ΜΟΝΑΧΟΣ Ο ΑΧΥΡΟΥΛΗΣ
ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΚΕΛΛΙ
ΥΠΟΦΕΡΕΙ ,ΤΟΥΡΤΟΥΡΙΖΕΙ
ΚΑΙ ΚΡΥΩΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ
ΠΟΝΑΕΙ ΚΑΙ ΜΑΤΩΝΕΙ
Η ΑΧΥΡΕΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΔΙΑ
ΚΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙ, ΦΤΙΑΧΝΕΙ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ
ΛΙΓΟ ΗΛΙΟ ΛΑΧΤΑΡΑΕΙ
ΟΥΡΑΝΟ ΛΙΓΗ ΧΑΡΑ 20.
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ
ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΟΥΛΙΑ
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΑΚΟΥΓΟΤΑΝ
ΒΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΙΑ….
(ακούγονται βήματα)
ΚΙ Ο ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ ΕΡΧΟΤΑΝ
ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΕΙ ΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ
(ανοίγει το φως, πολλά κλουβιά φτιαγμένα γύρω από το σκιάχτρο)
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Σσσς… Ησυχία… Στις θέσεις σας…. Έρχεται ο δεσμοφύλακας να μετρήσει τα κλουβιά….
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: ( μετράει) Τριάντα έξι και μισό… Λίγα είναι! Δούλευε πιο σκληρά! Εκατόν είκοσι δύο πλην εφτά… θα σε φάει η τεμπελιά… Τετρακόσια εβδομήντα οχτώ… αυτό δεν το ‘φτιαξες καλό… Για τιμωρία θα φτιάξεις άλλα εκατό(σκοτάδι)
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Ώσπου έφτασε η μέρα που το σκιάχτρο έφτιαξε και το τελευταίο κλουβί!
(ανοίγει το φως, πάρα πολλά κλουβιά γύρω από το σκιάχτρο)
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Πόσα κλουβιά μαστόρεψες σήμερα κατάδικε;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δεκαέξι!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: 16! Αχά!!! Και 27 πλην 12 προχτές, και 133 την προηγούμενη βδομάδα, μας κάνει χμ…. μάλιστα και 155 και 344 προηγούμενο μήνα…. Και 795Χ7:2 μας κάνει…. Μάλιστα…1100 κλουβιά! Τα κατάφερες!!! Κρίμα! Πρέπει να σ’ αφήσω ελεύθερο τώρα! Τρελαίνομαι κάθε φορά που αποφυλακίζεται κάποιος! Πάω να ειδοποιήσω τον Αρχιδικαστή να έρθει να μετρήσει τα κλουβιά και μετά να πας στα τσακίδια! (φεύγει)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Αυτό ήταν, λοιπόν! Έτοιμα τα κλουβιά! Τι θα γίνουν, όμως, όλα αυτά τα κλουβιά; Τι θα τα κάνουν οι άνθρωποι; Τι άλλο; Τι άλλο είναι τα κλουβιά παρά φυλακές για τα πουλιά! Δηλαδή 1100 ελεύθερα πουλιά φυλακισμένα; Πο,πο!!!! Τι ήθελα να τα φτιάξω; Δεν έπρεπε! Τι να κάνω τώρα; Είναι αργά πια!!! ( σκέφτεται)
Όχι, δεν είναι! Ξέρω τι θα κάνω! Κομμάτια θα τα κάνω! Τι λέτε εσείς; Τι; Θα με τιμωρήσουν σκληρά; Δε με νοιάζει! Ας μου κάνουν ό,τι θέλουν Γρήγορα! Ελάτε… Βοηθήστε με κι εσείς ( ανεβαίνει ένας θεατής και βοηθάει το σκιάχτρο, σπάνε τα κλουβιά)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Έτσι… έτσι…! Να μη μείνει ούτε ένα…!!!!
( μπαίνουν απότομα ο Δεσμοφύλακας μαζί με τον Αρχιδικαστή)
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Τι φασαρία είναι αυτή; Τι τρέχει; Ααααα!!! Σώσον κύριε!!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: (αργά και παγερά) Εσύ το έκανες αυτό; 21.
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μάλιστα!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Αυτό εδώ το σκιάχτρο είναι άχρηστο! Και σύμφωνα με το μαύρο νόμο και τη σκοτεινή παράγραφο το καταδικάζω σε…..ΘΑΝΑΤΟ!!!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: (τρίβοντας τα χέρια του) Μάλιστα Αρχιδικαστά!!!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Αύριο πρωί-πρωί να το ΚΑΨΕΙΣ!!!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Με μεγάλη μου ευχαρίστηση, κύριε Αρχιδικαστά!
ΑΡΧΙΔΙΚΑΣΤΗΣ: Φεύγω τώρα! Πάω να φάω λίγο φασιανό και λίγη σαλάτα από γλώσσες αηδονιών … Μου άνοιξε την όρεξη αυτή η ιστορία! ( φεύγει μεγαλόπρεπα)
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Φίλε, πάει! Τάφαγες τα ψωμιά σου! Αύριο θα βάλουμε φωτιά στα μπατζάκια σου χα, χα, χα, …. Στάχτη θα γίνεις! Όνειρα γλυκά την τελευταία σου νύχτα!!! ( φεύγει)
(χαμηλώνει το φως σιγά-σιγά, ο Αχυρούλης κουρνιάζει σε μια γωνιά και κοιμάται, ονειρεύεται τα πουλάκια να του λένε…)
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Αχυρούλη! Αχυρούλη! Ξύπνα! Εμείς είμαστε!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πού είμαι; Πού βρίσκομαι;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Στ’ όνειρό σου! Το πιο ωραίο όνειρο που είδες ποτέ στη ζωή σου!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τερτίπη, καλά μου πουλάκια, φίλοι μου καλοί εσείς είστε; Δεν σας σκοτώσανε οι άνθρωποι;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Δεν τα σκοτώνουν τα πουλιά οι άνθρωποι. Νομίζουν ότι τα σκοτώνουν! Δεν πεθαίνουν τα πουλιά! Μόνο που πετάνε πιο ψηλά…γιατί ο ουρανός είναι απέραντος… δεν έχει τέλος… Έλα κι εσύ μαζί μας Αχυρούλη!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δεν μπορώ… δεν ξέρω να πετάω…
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Δε θυμάσαι το τραγούδι το παλιό; Τραγούδησέ το!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πώς δε θυμάμαι! Τραγουδήστε το μου για τελευταία φορά…. Θέλω να τ’ ακούσω!
(τραγουδούν όλα μαζί το «οπαλάκια» ) Προσπάθησα! Δεν τα κατάφερα, όμως!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ξέρεις γιατί;
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Γιατί δε φτάνουνε αυτά
Δε φτάνει να σκέφτεσαι πράματα ελαφρά.
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Κάτι άλλο πιο σπουδαίο
Πιο μεγάλο, κάτι λείπει!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Πρέπει να ‘ χεις νιώσει κάποια λύπη
Να ‘χεις νιώσει κάποιον πόνο
ΤΙΤΒΟΥΕ β΄: Ναι, Αχυρούλη
Κάθε πόνος, κάθε θυσία
Έχει κάποια σημασία
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Αν πολύ πολύ ποθείς
Ν’ αφήσεις τα δεσμά της γης
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Τις φτερούγες σου αν θες ν’ ανοίξεις
Πρέπει πρώτα ν’ αποδείξεις
Πως αξίζεις τ’ ουρανού την αγκαλιά
Και του ανέμου τα φιλιά
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ναι, Αχυρούλη!
Μόνο όποιος υποφέρει
Τα σύννεφα θ’ αγγίξει
Με των πουλιών το σμήνος
Θ’ ανέβεις με το βοριά, με το νοτιά
Στα ουράνια τα πλατιά…..
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δηλαδή, θέλετε να πείτε ότι τώρα….
ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Ναι, Αχυρούλη! Τώρα μπορείς να πετάξεις! Μπορείς! Τα κέρδισες τα φτερά σου!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μα, τώρα… εδώ…. Γύρω μου είναι σίδερα βαριά….
ΤΕΤΡΙΠΗΣ: Όχι τώρα, Αχυρούλη! Αύριο….αύριο…
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μα αύριο θα μου βάλουνε φωτιά!!!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Σκύψε να σου πω τι θα κάνεις….( του λέει κάτι ψιθυριστά, σκοτάδι)
(αυλή φυλαακής, ο δεσμοφύλακας κρατάει ένα βιβλίο με τίτλο « Εγχειρίδιο του καλού Δεσμοφύλακα», σιγοσφυρίζει)
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: ( φτύνει το δάχτυλό του και το τεντώνει για να δει από πού φυσάει) Λα,λα,λα,….. Ωραία μέρα σήμερα! Ότι πρέπει για θανατική εκτέλεση! Ούτε βρέχει, ούτε φυσάει! Για να ρίξω μια ματιά στο βιβλίο μου… Μάλιστα …. Οδηγίες για την εκτέλεση σκιάχτρου… Υλικά: σκοινί και παλούκι… Για τους κοντούς χρησιμοποιούμε σπιρτόξυλο, για τους ψηλούς κουρτινόξυλο και για τους πανύψηλους τηλεγραφόξυλο. Μάλιστα! Πάω να τα φέρω! (φεύγει)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: ( στους θεατές) Πείτε μου αν έρχεται!!! ( δοκιμάζει να πετάξει) ΟΠΑΛΑΚΙΑ, ΟΠΑΛΑΚΙΑ
ΕΤΣΙ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ….
( επιστρέφει ο δεσμοφύλακας με το παλούκι και το σκοινί, το σκιάχτρο κάθεται πάλι στη γωνιά του)
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ε! Ψιτ, τι κάνεις εκεί; Σε είδα να κουνιέσαι!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τίποτα! Ιδέα σου θα ήτανε!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: (διαβάζει πάλι) Εκτός από το παλούκι και το σκοινί χρειαζόμαστε και προσάναμα…. Πάω να το φέρω!(φεύγει)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πείτε μου αν έρχεται!
ΟΠΑΛΑΚΙΑ, ΟΠΑΛΑΚΙΑ
ΕΤΣΙ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ…..
(ο δεσμοφύλακας επιστρέφει)
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Εεεπ…! Τι κάνεις εκεί; Κουνούσες τα χέρια σου;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Όχι, έδιωχνα μια μύγα!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Α! Μάλιστα! Λοιπόν, όλα έτοιμα…εδώ έχω και τα σπίρτα… Για έλα εδώ κατάδικε! ( τον βάζει μπροστά στο παλόυκι) Στάσου μπροστά να σε δέσω! ( ανοίγει πάλι το βιβλίο, διαβάζει) Προτού όμως τον δέσουμε τον ρωτάμε ποια είναι η τελευταία του επιθυμία. Ποια είναι η τελευταία σου επιθυμία μελοθάνατε;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Είπα η τελευταία σου επιθυμία! Κουφός είσαι;
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Η τελευταία μου ή η προτελευταία μου;
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Η τελευταία σου μπουμπούνα!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Η τελευταία μου επιθυμία είναι… είναι….
Έχω μόνο μία
Τελευταία επιθυμία
Δηλαδή πολύ ποθώ
Να μ’ αφήσετε λιγάκι
Να χασμουρηθώ!
Να χασμουρηθώ 110 φορές 24.
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Άντε, χασμουρήσου να τελειώνουμε! Γρήγορα όμως εεεε….
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: (αρχίζει να χασμουριέται) Αααααααα!!!! Ααααααα…!!! Αααααα…!!!!
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: ( κολλάει χασμουρητό) Ααααα…Ααααα… Αυτό το χασμουρητό μου φέρνει μια νύστα….Πόσο θα ‘θελα να πάρω έναν υπνάκο! Αααααα….Αααααα… Κάτι νύστες που έχω!!!!
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: (στους θεατές) Χασμουρηθείτε! Χασμουρηθείτε κι εσείς όλοι μαζί, να τον κάνουμε να νυστάξει, να τον πάρει ο ύπνος! Πάμε όλοι μαζί!!!!Αααααααααα…!!! Ανοίξτε διάπλατα τα στόματά σας !!! Αααααα…. Αααααα…. Ααααα…!!!!!!
(στο μεταξύ το σκιάχτρο χασμουριέται συνέχεια)
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ααααα…!!! Πω ρε νύστα που έχω!!!! Τι πράμα είναι αυτό; Μπα, δεν αντέχω άλλο! Θα πάρω έναν υπνάκο εδώ για λίγο… μισό λεπτό μονάχα…αχ…. Να είχα ένα μαξιλάρι…. ( ο παπαγάλος του φέρνει γρήγορα ένα μαξιλάρι, λυγίζουνε τα γόνατά του και πέφτει για ύπνο)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Κοιμήθηκε; ( ο δεσμοφύλακας ροχαλίζει) Για κάντε μπουουουου… να δούμε αν κοιμήθηκε βαθιά! Θα προλάβω να πετάξω, μέχρι να χτυπήσουν τα ξυπνητήρια του; Γρήγορα!!! (τραγουδάει)
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Βοηθήστε το κι εσείς λιγάκι! Τραγουδήστε όλοι μαζί
Κι οπαλάκια, οπαλάκια
Έτσι πετάνε τα πουλάκια
Με φτερά με πουπουλάκια
Κι οπαλάκια, οπαλάκια
( το σκιάχτρο απογειώνεται)
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Κοιτάτε …, πετάω…., μπορώ…., τα κατάφερα…!!!! Επιτέλους!!! Πετάωωωωωωω!!!!!
( την ίδια στιγμή χτυπάνε τα ξυπνητήρια και ο Δεσμοφύλακας πετάγεται όρθιος)
ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Τι γίνεται εδώ; Όνειρο βλέπω; ( σφυρίζει με τη σφυρίχτρα του) Στάσου!!! Βοήθεια!!! Πιάστε το!!! Πού πας; ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!!! ( του πιάνει το παπούτσι) Έλα δω!!! Τόπιασα!!! ( του φεύγει) Πάει, έφυγε! Αχ! Πάλι την έπαθα!!!
( τραγουδάει)
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΦΟΥΚΑΡΑΣ
ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΥΠΝΑΡΑΣ
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΑΤΥΧΗΣ
ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΧΜΟΥΡΛΗΣ
Θα βρω το μπελά μου! Ας δραπετεύσω κι εγώ πριν με πάρουν χαμπάρι και με απολύσουν! Είμαι ο πρώτος δεσμοφύλακας, στην ιστορία των φυλακών, που δραπετεύει. Θα πάω σε άλλη πόλη ν’ ανοίξω κατάστημα και θα πουλάω ξυπνητήρια. Γεια σας… γεια σας….
ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: (τραγουδάει)
ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ
ΠΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ
ΤΩΡΑ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ
ΕΓΙΝΕ ΠΟΥΛΙ
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΧΥΡΟΥΛΗ
ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ
ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΧΥΡΟΥΛΗ
ΦΕΥΓΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΕΧΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟΣΑ ΠΟΥΛΙΑ
ΧΙΛΙΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ…
ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΜΑΥΡΟΑΣΠΡΑ ΦΤΕΡΑ
ΑΛΛΑ ΦΤΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ
ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝΕ ΜΙΚΡΗ ΟΥΡΑ
ΑΛΛΑ ΟΥΡΑ ΜΕΓΑΛΗ
ΑΛΛΑ ΚΕΛΑΗΔΟΥΝ ΜΕΛΩΔΙΚΑ
ΑΛΛΑ ΣΟΥ ΠΕΡΝΟΥΝΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ
ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΦΛΥΑΡΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΓΩ
ΚΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ!....
(στην οθόνη φαίνονται ο Αχυρούλης με τ’ άλλα πουλιά να πετάνε ανάμεσα στα σύννεφα και να χάνονται στο ηλιοβασίλεμα)
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου