ΘΕΑΤΡΙΚΑ

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1846)
Διασκευή για παιδιά της ομογένειας : Δασκάλα Τρύφωνος Στέλλα
(υλικό από e-selides)

Σο κοριτσάκι με τα σπίρτα
(από το παραμύθι του Χανς Κριστιαν Αντερσεν)
Πρόσωπα:
Αφηγητής
Σο κοριτσάκι -Λίζα
Η γιαγιά (ντυμένη στα άσπρα)
Η μαμά (ντυμένη στα άσπρα)
8 νεραιδούλες της πρωτοχρονιάς ή χιονούλες και χιονούληδες
8 περαστικοί
Αστυνόμος
1 μπαμπάς
Σκηνή πρώτη
Στο σπίτι με τον μπαμπά
Εισαγωγή

Χαμηλά το τραγούδι: Σο κοριτσάκι με τα σπίρτα
(Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας)
Αφηγητής :
Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και οι χιονισμένοι δρόμοι είχαν ερημώσει. Από τα φωτισμένα παράθυρα έρχονταν ήχοι από γέλια και τραγούδια. Όλοι ετοιμάζονταν να υποδεχτούν τον Νέο Χρόνο. Στο δρόμο περπατούσε βιαστικό και λυπημένο ένα κοριτσάκι. Σο κοριτσάκι πήγαινε στο σπίτι του να συναντήσει το μπαμπά του για να πάρει σπίρτα να τα πωλήσει.. Σο όνομα του, Λίζα...Η μαμά της μικρής Λίζας είχε πεθάνει χρόνια τώρα και ζούσε με τον μπαμπά της, που όλο έπινε και μεθούσε, φώναζε και την κτυπούσε. Σο καημένο το κοριτσάκι φοβόταν τόσο πολύ τον μπαμπά της μα δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά... έπρεπε κάθε μέρα να πουλάει τα σπίρτα του μέσα στο κρύο και στην παγωνιά.
Το κοριτσάκι ανοίγει την πόρτα και μπαίνει στο σπίτι φοβισμένο. Το σπίτι είχε σπασμένα παράθυρα και έμπαινε κρύος αέρας από παντού. Το κοριτσάκι έτρεμε από το κρύο. Ο μπαμπάς με ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι άρχισε να φωνάζει αγριεμένος
Μπαμπάς :
Πού ήσουνα όλη μέρα.... τα πούλησες.... πες μου τα πούλησες...(δεν παίρνει απάντηση και συνεχίζει). Πες μου σου είπα, τι τα έκανες τα σπίρτα τα πούλησες? Φέρε μου τα λεφτά τώρα...
Λίζα :
Ναι μπαμπά τα πούλησα.... ναι να και τα λεφτά.... Πεινάω
έχουμε κάτι να φάμε σήμερα....
Μπαμπάς :
(μετράει τα λεφτά...) Αυτά είναι όλα? Αυτά δεν φτάνουν ούτε για φαΐ, ούτε για κρασί...πρέπει να πάρεις και αυτά και να πάς
Λίζα:
Μπαμπά κρυώνω... δεν μπορώ να ξαναπάω μέσα σε αυτό το κρύο δεν μπορώ... δεν μπορώ
Μπαμπάς :
(ο μπαμπάς δυνατά και αγριεμένα). Όχι θα πας και θα πας τώρα δεν είναι κρύο... τρέχα τεμπέλα
Λίζα :
Μα μπαμπά είναι παραμονή πρωτοχρονιάς... όλοι είναι στα σπίτια τους
Μπαμπάς :
Τρέχα σου είπα

Σκηνή δεύτερη

Το κοριτσάκι φεύγει από το σπίτι βιαστικά και τρέχει στο χιονισμένο δρόμο.. Στο δρόμο σκουντουφλάει και χάνει το ένα της παπούτσι. Φτάνει στο σημείο που πουλάει τα σπίρτα της και σταματάει ένα ένα τους περαστικούς
Λίζα :
Εδώ πουλάω σπίρτα... πάρτε καλοί μου κύριοι σπίρτα... πάρτε τα σπίρτα μου, θα σας χρειαστούνε να ανάψετε το τζάκι σας...
Περαστικός 1 :
Κοριτσάκι μου τι κάνεις μέσα στο κρύο δεν έχεις σπίτι, πήγαινε στο σπίτι σου είναι παραμονή πρωτοχρονιά... τι κάθεσαι και ζητιανεύεις στους δρόμους... πήγαινε και άσε μας και μας να πάμε στην δουλειά μας...πήγαινε στην μαμά σου δεν είναι δουλειά αυτή για σένα... ( ο περαστικός τη σκουντάει και φεύγει)
Λίζα :
(Η Λίζα τρέχει από πίσω του) Δεν έχω μαμά η μαμά μου έχει πεθάνει... Πάρτε καλέ μου κύριε, πάρτε ένα κουτάκι μόνο….. δεν κοστίζει πολλά...
Περαστικός 1:
Φύγε από εδώ βρωμιάρα... άσε με να φύγω να πάω στο σπίτι μου... άντε από δω
Λίζα :
(Η Λίζα συνεχίζει να σταματάει τους περαστικούς)
Εδώ πουλάω σπίρτα... πάρτε καλοί μου κύριοι σπίρτα... πάρτε τα σπίρτα μου, θα σας χρειαστούνε να ανάψετε το τζάκι σας...
Περαστικός 2:
(μια καλοντυμένη γριά) Καλό μου κοριτσάκι δώσε μου ένα κουτί και μένα... Εσύ τώρα γλυκό μου κοριτσάκι έπρεπε να είσαι στο σπίτι σου μπροστά στο τζάκι με την μαμά και τον μπαμπά σου κα όχι να γυρνάς μέσα στο κρύο
Λίζα :

Το σπίτι μου γιαγιούλα είναι πιο παγερό και από αυτόν εδώ τον δρόμο.. Σας παρακαλώ πάρτε ένα ακόμα κουτί
Περαστικός 2:
Άντε έλα θα πάρω ακόμα ένα.... Φέρε μου το... Αλλά σε παρακαλώ μην μείνεις μέσα στο κρύο είναι κρίμα βράδυ που είναι να είσαι έξω στο κρύο...
Περαστικός 3:
(Προσπερνάει την γριά και το κοριτσάκι και μουρμουρίζει) Έχουμε γεμίσει χαραμοφάιδες ζητιάνους, δεν προφταίνουμε να δίνουμε λεφτά... Δεν μπορεί ο άνθρωπος να βγει στο δρόμο... Άσε μας καλό μου κορίτσι να πάμε στην δουλειά μας και πήγαινε και συ στο σπίτι σου...Βρωμιάρηδες ζητιάνοι έχετε χαλάσει την πόλη μας....
Λίζα :
(Προχωράει πίσω από τον περαστικό 3) Κύριε, κύριε...... κύριε Εδώ πουλάω σπίρτα... πάρε καλέ μου κύριε σπίρτα... πάρε τα σπίρτα μου, θα σας χρειαστούνε...Πάρτε σας παρακαλώ
Περαστικός 3 :
(Θυμωμένα) Ασε με βρωμιάρα και εσύ στην ησυχία μου μερα που είναι! Θα φύγεις ή να φωνάξω την αστυνομία...
Λίζα :
(Φεύγει ντροπιασμένη από τον κύριο) Εδώ πουλάω σπίρτα... πάρτε καλοί μου κύριοι σπίρτα... πάρτε τα σπίρτα μου, θα σας χρειαστούνε να ανάψετε το τζάκι σας...
Περαστικός 4 και 5 :
(ένα αντρόγυνο περαστικός 4 –γυναίκα, περαστικός 5 αντρας)

Περαστικός 4: Καλό μου κοριτσάκι έλα φέρε μας δύο κουτιά θα τα χρειαστούμε να ανάψουμε το τζάκι μας και τα κεριά στο γιορτινό τραπέζι.. Φέρε μας δύο
Περαστικός 5: Ασε βρε γυναίκα που θα πάρεις από την ζητιάνα του δρόμου σπίρτα.
Περαστικός 4: Μα αγάπη μου δεν στοιχίζει τιποτα να πάρουμε και εξάλλου θα τα χρειαστούμε
Περαστικός 5: Καλά, εσύ όποιον βλέπεις στο δρόμο πρέπει να τον βοηθάς τι σόι άνθρωπος είσαι;
Περαστικός 4: Ετσι πρέπει δεν θα μας λείψουνε τα χρήματα αν δώσουμε και κάτι σε αυτό το μικρό κοριτσάκι που τα έχει αναγκη. Ποιος ξέρει τι θα περνάει και αυτό το κακόμοιρο. Αντε βγάλε το πορτοφόλι σου και μην είσαι τσιγγούνης.
Λίζα :
Ευχαριστώ πολύ καλοί μου κύριοι, ευχαριστώ, μακάρι ο θεός να σας έχει κάλά και σας και την οικογένεια σας....
Εδώ πουλάω σπίρτα... πάρτε καλοί μου κύριοι σπίρτα... πάρτε τα σπίρτα μου, θα σας χρειαστούνε να ανάψετε το τζάκι σας
Περαστικός 6 :
Ασε μας κοριτσάκι μου και εσύ, όρεξη έχεις βραδιάτικα... Πήγαινε στο σπίτι σου.. και άσε μας και μας να παμε στην δουλεια μας
Λίζα :
Μα πάρτε καλέ μου κύριε... θα σας χρειαστούνε
Περαστικός 6:
Θα φύγεις ή να φωνάξω την αστυνομία.... Αστυνόμε! Αστυνόμε!
Αστυνομος :
Τι γίνεται εδώ ;
6 Εδώ κύριε αστυνόμε το κοριτσάκι ενοχλεί τους περαστικούς με τα σπίρτα της... Δεν είναι σοβαρό πράγματα αυτά... έπρεπε όλους αυτούς να τους κλείνετε μέσα... Δεν έπρεπε να αφήνετε τους βρωμιάρηδες να κυκλοφορούνε στους δρόμους και να ενοχλούνε όλους εμάς τους σοβαρούς ανθρώπους
Αστυνόμος:
Φύγε άνθρωπέ μου και θα το κανονίσω εγώ... Κοριτσάκι μου πως σε λένε
Λίζα :
Λίζα
Αστυνόμος:
Κοριτσάκι μου πρέπει να πάς στο σπίτι σου είναι κρύο... και δεν πρέπει να ενοχλείς τους περαστικούς που πάνε στα σπίτια τους.... Πες μου σε παρακαλώ που είναι το σπίτι σου και θα σε πάω εγώ...Η μαμά σου το ξέρει ότι είσαι εδώ... ο μπαμπάς σου
Λίζα :
Κύριε όχι σας παρακαλώ.. όχι σπίτι μου δεν έχω πουλήσει όλα τα σπίρτα μου... σας παρακαλώ όχι... δεν έχω μαμά και ο μπαμπάς μου δεν εχει να μας αγοράσει φαγητό... πρέπει να τα πουλήσω όλα
Αστυνόμος :
Δεν μπορώ να σε αφήσω εδώ.. Ελα θα πάρω δύο και θα σε πάρω στο σπίτι... τώρα δεν σου μένουνε πολλά κουτιά και δεν νομίζω να θυμώσει ο μπαμπάς σου...ε?
Λίζα:
Σε ευχαριστώ καλέ μου κύριε..
Αστυνόμος :
Αντε πάμε στο σπιτι σου είσαι και με ενα παπούτσι θα πεθάνεις μεσα στο κρύο...
Λίζα :
Η Λίζα φοβισμένη το σκάει τρέχοντας μέσα στο κρύο... ο αστυνομος την ψάχνει...
Δεν μπορώ να πάω σπίτι μου έτσι όχι πρέπει να τα πουλήσω όλα...
Συνεχίζει να ενοχλεί τους περαστικούς
Εδώ πουλάω σπίρτα... πάρτε καλοί μου κύριοι σπίρτα... πάρτε τα σπίρτα μου, θα σας χρειαστούνε να ανάψετε το τζάκι σας
Εδώ πουλάω σπίρτα... πάρτε καλοί μου κύριοι σπίρτα... πάρτε τα σπίρτα μου, θα σας χρειαστούνε να ανάψετε το τζάκι σας
Περαστικοί περνάνε χωρίς να δίνουν και πολύ σημασία στο κοριτσάκι

Περαστικός 7 :
(μια κυρία) Κοριτσάκι μου πήγαινε στο σπίτι σου... τι θες και είσαι μέσα στο κρύο. Ελα πάρε αυτό (δίνει στην Λίζα ενα κομμάτι ψωμί που έριχνε στα πουλιά του δρόμου) και άσε με ήσυχη είμαι πολύ βιαστική.
Λίζα :
Πάρτε κυρία μου τα σπίρτα....πάρτε σας παρακαλώ δεν κοστίζουν τίποτα... πάρτε είναι το τελευταίο μου κουτί
Ασε μας κορίτσι μου πάρε τα σπίρτα σου και δρόμο και άσε μας και μας στην ησυχία μας να πάμε στο σπίτι μας... Δεν έχεις μπαμπά μαμά να σε φροντίσουν και είσαι στο δρόμο τέτοια μέρα με τέτοιο κρύο. Πήγαινε θα κρυώσεις...
Αφηγητής :
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα λυπημένο που δεν μπορούσε να πουλήσει και τα τελευταία κουτιά με τα σπίρτα άρχισε να φεύγει σιγα σιγά από τον δρόμο. Έφτασε στην γωνιά δυο σπιτιών και αποφάσισε να περάσει το βράδυ της εκεί. Το κουρελιασμένο της φουστάνι και η τριμμένη σάρπα της δεν την προστάτευαν από το κρύο και προσπαθούσε σκληρά για να μην ακουμπήσει τα ξυπόλητα πόδια της στο παγωμένο έδαφος. Δεν κατάφερε να πουλήσει όλα τα σπίρτα και φοβόταν να γυρίσει σπίτι, γιατί ο πατέρας της σίγουρα θα θύμωνε. Έτσι κι αλλιώς, στην υγρή και σκοτεινή σοφίτα που έμενε δεν θα ήταν πολύ πιο ζεστά. Τα δάχτυλα της μικρής είχαν παγώσει. Αν άναβε ένα σπίρτο! Τι θα έλεγε όμως ο πατέρας της για μια τέτοια σπατάλη!


Σκηνή τρίτη

Το κοριτσάκι στην γωνιά του να κρυώνει και να προσπαθεί να ανάψει ένα σπίρτο.
Αφηγητής :
Διστακτικά, έβγαλε ένα σπίρτο και το άναψε. Τι όμορφη ζεστή φλόγα! Η μικρή την έκλεισε στη χούφτα της και ...ξαφνικά είδε μέσα στο φως της να καίει ένα μεγάλο λαμπερό τζάκι. Το κοριτσάκι άπλωσε τα χέρια στη ζεστή θαλπωρή του, αλλά ακριβώς τότε το σπίρτο έσβησε και η εικόνα χάθηκε. Το βράδυ φαινόταν τώρα πιο σκοτεινό και το κρύο γινόταν πιο τσουχτερό. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμάκι της μικρής.
Αφηγητής :
Αφού δίστασε για αρκετή ώρα, άναψε ακόμα ένα σπίρτο. Αυτή το φορά η λάμψη μεταμορφώθηκε σε μια τεράστια τζαμαρία. Πίσω από αυτήν βρισκόταν στρωμένο ένα γιορτινό τραπέζι γεμάτο φαγητά και φωτισμένο από ένα κηροπήγιο. Με τα χέρια ανοιχτά προς τα φαγητά η μικρή πέρασε μέσα από το τζάμι ...αλλά και αυτό το σπίρτο έσβησε και η μαγική σκηνή μαζί του.
Η καημενούλα, μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα είχε πάρει μια γεύση από όλα όσα της είχε αρνηθεί η ζωή της: ζεστασιά και καλό φαγητό. Το κοριτσάκι άρχισε να κλαίει και έστρεψε το βλέμμα προς το παράθυρο, ελπίζοντας να γνωρίσει κι αυτή για λίγο τόση ευτυχία.
Αφηγητής :
Άναψε το τρίτο σπίρτο και τότε συνέβη κάτι ακόμα πιο θαυμαστό! Μπροστά της είχε τώρα ένα πανέμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με εκατοντάδες κεριά, παιχνίδια και πολύχρωμες μπάλες. «Τι όμορφο!» αναφώνησε η μικρή κρατώντας ακόμα το σπίρτο. Το σπίρτο της έκαψε το δάχτυλο και έσβησε κι αυτό με τη σειρά του. Το φως των χριστουγεννιάτικων κεριών ανέβηκε ψηλά, ψηλότερα, όλο και πιο ψηλά και τότε ένα από τα φώτα έπεσε, αφήνοντας μια γραμμή πίσω του. "Κάποιος πεθαίνει," σιγομουρμούρησε το κοριτσάκι. Όπως έλεγε η αγαπημένη της γιαγιά: "Όταν πέφτει ένα αστέρι, μια καρδιά σταματάει να χτυπάει!"
Ξαφνικά ο τόπος έλαμψε και μπροστά στο κοριτσάκι φάνηκε η γιαγιά της..
Λίζα :
Γιαγιούλα μου μείνε μαζί μου... σε παρακαλώ είναι τόσο κρύο απόψε, μείνε να μου κάνεις παρέα να μου πείς ενα απο τα όμορφα παραμύθια σου...
Γιαγιά :
(Την παίρνει στην μεγάλη της αγκαλιά).... Αχ κοριτσάκι μου, όμορφο γλυκό μου κοριτσάκι πόσα εχεις περάσει και εσύ. Σι είναι η ευτυχία ένα τίποτα στον κόσμο αυτό... οι άνθρωποι τα έχουν όλα Λιζάκι μου και δεν δίνουν τίποτα και στους συνανθρώπους τους. Φτωχό μου κοριτσάκι...
Λίζα:
Γιαγιούλα μην φύγεις, φοβάμαι και δεν έχω πουλήσει ούτε και τα σπίρτα μου... δεν θέλω να πάω στο σπίτι...
Γιαγιά :
Να μην φοβάσαι τίποτα κοριτσάκι... και να θυμάσαι σε αγαπώ πολύ και πάντα θα είμαι κοντά σου... ( Η γιαγιά σιγά σιγά)


(φεύγει και χάνεται)
Αφηγητής :
Σαν υπνωτισμένη η μικρή άναψε ένα ακόμα σπίρτο. Αυτή τη φορά είδε τη μαμά της . Το κοριτσάκι με δάκρυα στα μάτια άρχισε να ζητά από την μαμά του να μείνει και άρχισε να άναβε το ένα σπίρτο μετά το άλλο για να μην εξαφανιστεί και η μαμά όπως οι προηγούμενες εικόνες. Η μαμά δεν εξαφανίσθηκε, αλλά την κοίταζε χαμογελαστά. Άνοιξε τα χέρια της και η μικρή την αγκάλιασε κλαίγοντας.
Λίζα:
Μανούλα και εσύ μη μ αφήσεις μονάχη την νύκτα
Κρυώνω φοβάμαι εδώ πέρα... σε παρακαλώ μαμά μου λείπεις πολύ η ζεστή σου αγκαλιά τα φιλιά σου, η ασφάλεια. Μη φυγεις, αχ πάρε με τώρα μαζί
Μαμά :
(Το πνεύμα της μαμάς, αγκαλιάζει την μικρή Λίζα)
Λίζα μου , Λιζάκι πόσο πολύ μου λείπεις, πόσα έχεις περάσει μικρούλι μου, κρύο και φτώχια και πείνα... και την ζεστασιά του σπιτιού και της οικογένειας.... σε αγαπάω πολύ μικρούλι μου.
Λίζα :
Σε παρακαλώ μαμά, πάρε με πάρε με μαζί σου, να είμαι και πάλι ευτυχισμένη όπως τότε που εσύ και η γιαγιά ήσασταν μαζί μου, και λέγαμε παραμύθια και γελάγαμε και ήμασταν όλοι μαζί ευτυχισμένοι.
Αφηγητής :
Το κοριτσάκι συνέχισε να ανάβει ένα ένα τα σπίρτα και ονειρευόταν όλα αυτά που της έλειπαν στην ζωή, ώσπου τα σπίρτα σιγά σιγά άρχισαν να τελειώνουν. Ξαφνικά και το τελευταίο έσβησε, και το κοριτσάκι έμεινε εκεί ασάλευτο στο χιόνι... Πάρα δίπλα οι νεράϊδες της πρωτοχρονιάς άρχισαν χορό λυπημένα για το αγγελούδι που έφευγε παραμονή πρωτοχρονιάς.. Ο χορός σε λίγο τέλειωνε και αυτό έμεινε ήτανε το κατάλευκο χιόνι, και το γλυκούλι κοριτσάκι να κοιμάται στο χιόνι)
(ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ)- Η χορογραφία είναι βασισμένη στο τραγούδι το κοριτσακι με τα σπίρτα του Χάρη & Πάνου Κατσιμίχα. Χορεύουν παιδάκια του νηπιαγωγείου του σχολείου περίπου)
Χορός Κυκλικός

Σκηνή τέταρτη
Το επόμενο πρωί
Τραγούδι: Πρωτοχρονιά πρωτομηνιά πρώτη γιορτή του χρόνου
Αφηγητής :
Ξημέρωσε ένας χλωμός ήλιος πάνω στους παγωμένους δρόμους της πόλης.. Οι ώρες περνούσαν και η μέρα άρχισε να μπαίνει για τα καλά. Οι άνθρωποι άρχισαν και πάλι να περνούν βιαστικά πια, πρώτη μέρα του χρόνου, να πηγαίνουν στις δουλείες τους, να κάνουν τα ψώνια τους χαρούμενοι, να έχουνε τα παιδιά τους κοντά και να χαίρονται το νέο χρόνο..... Σε λίγο ένα γεροντάκι περαστικός πρόσεξε το μικρό παγωμένο κοριτσάκι και πλησίασε....
Περαστικός 8

(ενας γεροντάκος) (Πλησιάζει και γονατίζει κοντά στο κοριτσάκι)
Μικρούλα μου, κανείς δεν σε πρόσεξε... μόνη σου έμεινες στο κρύο και στο χιόνι πεινασμένη. Δεν βρέθηκε ένας καλός άνθρωπος σε αυτή την πόλη....
(Γυρίζει προς τον κόσμο).
Προσπαθούσε να ζεσταθεί... Τώρα πια είναι μακριά εκεί που δε υπάρχει κρύο και πόνος και φόβος. Την ώρα που καλοί μου άνθρωποι περνάμε καλά, την ώρα που χαιρόμαστε, αυτά τα Χριστούγεννα και αυτή την πρωτοχρονιά... ας σκεφτούμε λίγο και τους ανθρώπους που έχουν τα λιγότερα και που ίσως να είναι κάπου ανάμεσα μας και είναι δυστυχισμένοι. Ας σκεφτούμε λίγο τους ανθρώπους που είναι μόνοι τους και που δεν έχουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα μαζί τους, ας σκεφτούμε αυτούς που είναι άρρωστοι .Χρόνια πολλά χρόνια καλά χρόνια ευτυχισμένα σε όλους, και κάντε αυτή την πρωτοχρονιά λίγο πιο καλή από όλες τις προηγούμενες, περάστε την με αγάπη και ζεστασιά.. Καλή πρωτοχρονιά!
Τέλος
Τραγούδι Πάνος & Χάρης Κατσιμίχας
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΣΟΧΡΟΝΙΑ΢
(Χάρης & Πάνος Κατσιίχας)
Παραμονή πρωτοχρονιάς
Αποψε μες το χιονι
Σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς
Αχ, κι είσαι τόσο μόνη
-Χρονια πολλά χρονια καλα
Χρονια ευτυχισμένα
Κι αν περισσεύει μια δραχμη
Σκεφτείτε με και μένα
Και αν περισσεύει μια δραχμή
Σκεφτείτε με και μένα
-Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει
Τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί
Νυκτώνει σε λίγο νυκτώνει
Διαβάτες περνούν βιαστικοί
Ενα σπιρτάκι αναψε
Μες τ’ασπρα δακτυλά της
Πορτοκαλένιο άστραψε το χιονι ολογυρά της
Και ξάφνου μπρος τα πόδια της
Μια σόμπα άσημενια
Είδε να καιει με φωτιά
ζεστή μαλαματένια
Και το ποτάμι το βαθύ
που ήταν παγωμένο
Έλαμψε σα παράθυρο
τη νύκτα φωτισμένο
Και μες το βυθό εκει κάτω

Νεράϊδες αρχίσαν χορό
Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει
σιωπή και σκοτάδι λευκό
Ανάβει ολοκληρο κουτί και ακούστηκε κιθάρα
Και έσταζε φως του γεφυριού
η πέτρινη καμάρα
Και ήρθε μέσα από το φως
όπως τα όνειρα της
Η μανα της με τα φιλια
και την ζεστη αγκαλιά της
Μανούλα και εσύ μη μ αφήσεις
Μονάχη την νύκτα
Κρυώνω φοβάμαι εδώ πέρα
Αχ πάρε με τώρα μαζί
Παραμονή πρωτοχρονιάς, τώρα ποιος τη θυμάται
Μα δεν τη σκέφτηκε κανείς
Μοιάζει σα να κοιμάται